Galileo, Kepler’den farklı olarak pratik aklını muhteşem bir şekilde kullandı. Mükemmel bir teleskop yaparak 1609 yılında gözlemlere başladı. 1610 yılında en önemli gözlem sonuçlarını elde etti. Örneğin, Jüpiter’in 4 uydusunu bularak ilk defa Yer etrafında dolanmayan gökcisimlerinin varlığını ispat etmiş oldu.
Bundan başka, Galileo’nun teleskobu Venüs gezegeninin hilal evresinden başlayan ve dolun Venüs’e yakın bir evreye kadar değişik evreler gösteren gökolaylarına tanık oldu. Tam dolun evresinin olabilmesi için Venüs’ün, Güneş’in diğer tarafına geçmesi gerekir. Ptolemik kuramda, Venüs’ün epicycle’ı tamamen Güneş ile Yer arasında kalıyordu. Ancak bu modelde yalnız hilal evresi görülebilirdi. İşte “Venüs’ün yörüngesinin Ptolemik modele uymadığını” gösteren delil. Halbuki, Kopernik modeli gözlemlere uygunluk sağlıyordu. Son bir örnek; Galileo, Ay üzerindeki dağları gördü ve Ay’ında Yer benzeri jeolojik özellikleri olan bir “dünya” olduğunu ısrarla vurguladı. Bu buluşlar Avrupalı düşünürleri heyecanlandırdı. Galileo, Latinceden çok İtalyancayı kullandığı için ünü üniversite dışına da taştı. Akademisyenler ve kilise üyeleri onda bir tehdit sezdiler ve Galileo’yu kısa zamanda dışladılar. 1613’den 1633’e kadar Galileo sık sık kilise yönetimiyle ilişki kurdu. 1616 yılında bir kardinal Galileo’ya Kopernik modelini savunmamasını söyledi. 1632’de Galileo’nun büyük kitabı “Diologue of the Two Chief World Systems” basıldı. Bu kitapta Kopernik ve Ptolemik düşünce arasındaki tartışma bir roman şeklinde anlatılmıştır. 69 yaşındayken Engizisyon Mahkemesine çıkmadan önce, Kopernik kuramını öğretmesi için Roma’ya çağrıldı. 31 Galileo eğer çalışmasını reddederse mahkemenin jüri üyeleri cezasını hafifletecekti. Oldukça yaşlı olan Galileo, öldürülmesinde önemli bir nokta görmüyordu. Kitabı zaten yayınlanmıştı. Meraklı ve bilinçli insanlar kitabı okuyacak, teleskopla gözlem yapacak ve gerçekleri görecekti. Onun için hazırlanmış “inkar mektubunu” ezberledi ve mahkum edilmesine karar verilerek evinde gözaltına alındı ve 1642’de öldü.
